COTON DE TULÉAR
Wzorzec FCI nr 283 /04. 02. 2000/,
wersja angielska
COTON DE TULÉAR
POCHODZENIE: Madagaskar.
PATRONAT: Francja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 25.11.1999.
KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 1.2 Coton de Tuléar. Nie podlegają próbom pracy.
ZARYS HISTORII RASY: Znany we Francji na długo przed oficjalnym pojawieniem się w 1970 roku, przybysz z Madagaskaru szybko wywalczył sobie tam istotne miejsce wśród ras psów do towarzystwa. Obecnie znany jest na całym świecie.
WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, długowłosy pies do towarzystwa, z białą, przypominającą bawełnę szatą, okrągłymi, ciemnymi oczami, o wesołym, inteligentnym wyrazie.
ISTOTNE PROPORCJE : • Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 2:3. • Stosunek długości głowy do długości tułowia wynosi 2:5. • Stosunek długości czaszki do długości kufy wynosi 9:5.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Radosny, stanowczy, bardzo towarzyski – zarówno wobec ludzi, jak i innych psów. Doskonale przystosowuje się do każdego trybu życia. Temperament Coton de Tuléar jest jedną z najważniejszych cech rasy.
GŁOWA: Krótka; widziana z góry – trójkątna.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Widziana z przodu – nieznacznie zaokrąglona; raczej szeroka w stosunku do długości. Słabo rozwinięte łuki brwiowe. Słabo zaznaczona bruzda czołowa. Guz potyliczny i wyrostek grzebieniasty nieznacznie wyczuwalny. Dobrze rozwinięte łuki jarzmowe. Stop: Słabo zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Stanowi przedłużenie grzbietu kufy; czarny, choć dopuszczalny jest także brązowy. Szeroko rozwarte nozdrza.
Kufa: Prosta. Wargi: Delikatne, zwarte, tego samego koloru, co nos.
Szczęka i żuchwa oraz zęby: Równe zęby.
Zgryz nożycowy, cęgowy lub ciasny przodozgryz, z zachowanym kontaktem zębów górnych i dolnych. Brak P1 nie obniża oceny; M3 nie są brane pod uwagę.
Policzki: Płaskie. Oczy: Raczej okrągłe, ciemne, żywe, szeroko rozstawione. Obramowanie powiek dobrze pigmentowane, czarne lub brązowe – w zależności od koloru nosa.
Uszy: Wiszące, trójkątne, osadzone wysoko na czaszce, delikatne na końcach. Noszone przylegle do policzków; sięgające do rozcięcia pyska. Okryte włosem czysto białym lub z lekkim odcieniem koloru jasnoszarego (połączenie białych i czarnych włosów, dające wrażenie jasnoszarego koloru) lub też włosem z łatami (mieszanina białych i płowych włosów, dająca efekt żółtych łat).
SZYJA: Dobrze umięśniona, nieco łukowata. Dobrze osadzona w barkach. Stosunek szyi do tułowia wynosi 1:5. Szyja kształtna, pozbawiona podgardla.
TUŁÓW: Linia grzbietu bardzo nieznacznie wypukła. Pies powinien być dłuższy, niż wyższy.
Kłąb: tylko nieznacznie wyrażony.
Grzbiet i lędźwie: Silny grzbiet; górna linia bardzo nieznacznie łukowata. Lędźwie dobrze umięśnione.
Zad: Ukośny, krótki i umięśniony.
Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta, schodząca do poziomu łokci, długa. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: podciągnięty, ale nieprzesadnie.
OGON: Osadzony nisko, w linii kręgosłupa. • W spoczynku noszony poniżej stawu skokowego; koniec uniesiony. • W ruchu: „radośnie” wywinięty nad grzbietem, skierowany w stronę karku, kłębu, grzbietu lub lędźwi. U psów z bujnym owłosieniem, koniec ogona może spoczywać na odcinku grzbietowo-lędźwiowym.
KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Przednie łapy ustawione pionowo.
Łopatka i ramię: Ukośna, umięśniona łopatka. Kąt między łopatką a ramieniem: ok. 120°. Długość ramienia odpowiada w przybliżeniu długości łopatki.
Przedramię: Przedramiona pionowe i równoległe, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Długość przedramienia odpowiada w przybliżeniu długości ramienia.
Nadgarstek (staw nadgarstkowy): Stanowi kontynuację linii przedramienia.
Śródręcze: Mocne; widziane z profilu – nieznacznie ugięte.
Przednie łapy: Małe, okrągłe; palce zwarte; dobrze uformowane; pigmentowane opuszki.
KOŃCZYNY TYLNE:
Tylne łapy ustawione pionowo. Choć ostrogi (dodatkowe palce) nie są pożądane, ich obecność nie powoduje obniżenia oceny.
Uda: Dobrze umięśnione; kąt między biodrem a udem wynosi ok. 80°.
Podudzie: Ustawione ukośnie; z kością udową tworzy kąt ok. 120°.
Staw skokowy: Suchy, dobrze zaznaczony; tworzy kąt ok. 160°.
Śródstopie: Ustawione pionowo.
Tylne łapy: Podobne, jak przednie.
CHÓD/RUCH:
Swobodny i płynny, nie przesadnie przestrzenny. W ruchu górna linia pozostaje bez zmian. Bez śladu nierytmicznego chodu.
SKÓRA: Delikatna, ściśle przylegająca na całym ciele; zwykle różowa, może być pigmentowana.
SZATA WŁOS: To ważny cecha rasy; pochodzi od niej jej nazwa. Bardzo delikatny i miękki włos, o strukturze bawełny; nie może być twardy ani szorstki. Gęsty, obfity; może być bardzo nieznacznie falisty.
MAŚĆ: Biel stanowi maść podstawową. Na uszach dopuszcza się kilka nieznacznych pasemek koloru jasnoszarego (połączenie białych i czarnych włosów) lub rudo- przesianych (połączenie białych i płowych włosów). Na innych częściach ciała tego typu znaczenia mogą być tolerowane, o ile nie zmieniają wrażenia dominującej bieli szaty; nie są one jednak pożądane.
WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Psy: 26-28 cm, z tolerancją do 2 cm powyżej i 1 cm poniżej. Suki: 23-25 cm, z tolerancją do 2 cm powyżej i 1 cm poniżej.
Waga: Psy: Od 4 do – maksymalnie – 6 kg. Suki: Od 3,5 do – maksymalnie – 5 kg.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
POWAŻNE WADY:
• Czaszka: płaska lub zbyt wypukła i wąska.
• Kufa: dysproporcja pomiędzy czaszką a kufą.
• Oczy: jasne, zbyt migdałowate w kształcie; entropium, ektropium, wyłupiaste oczy.
• Uszy: zbyt krótkie, o niewystarczającej długości włosa; uszy złożone do tyłu (tzw. różyczkowe ucho).
• Szyja: zbyt krótka, zbyt krępa w części barkowej, zbyt smukła.
• Grzbiet: przesadnie wysklepiony, siodłowaty.
• Zad: poziomy, wąski.
• Łopatka: stroma.
• Kończyny: ustawione do wewnątrz lub na zewnątrz; łokcie na zewnątrz; śródstopia rozstawione szeroko lub zbyt blisko; strome kątowanie.
• Szata: zbyt krótka, zbyt falista, kędzierzawa.
• Pigment: częściowy brak pigmentacji lub zbyt jasna pigmentacja powiek i warg; źle wybarwiony nos, z niedopigmentowanymi plamami.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierny brak śmiałości. Wrażenie ogólne:
• Słabo wyrażony typ (niewystarczająco odpowiadający charakterowi rasy, tzn. zwierzę niewystarczająco przypomina pozostałych przedstawicieli tej rasy).
• Wysokość i ciężar ciała nie spełniające wymogów standardu. Wady dotyczące szczegółów:
• Pysk: wypukły grzbiet nosa.
• Oczy: wyłupiaste, z oznakami karłowatości: zbyt jasne, zez.
• Uszy: stojące lub półstojące.
• Ogon: Nie sięgający do stawu skokowego; osadzony wysoko, zakręcony (tworzący ścisły pierścień); noszony płasko na grzbiecie lub biodrze; noszony świecowato. Bezogoniastość.
• Szata: nietypowa; wyraźnie skręcona, wełnista, jedwabista.
• Maść: z większymi, kolorowymi znaczeniami lub jakimikolwiek znaczeniami koloru zdecydowanie czarnego.
• Pigment: całkowity brak pigmentacji powiek, nosa lub warg.
Anomalia:
Tyłozgryz lub przodozgryz, wskutek którego siekacze nie stykają się; zbyt duże przestrzenie między siekaczami.
• Brak zębów innych niż P1 lub M3.
• Agresja lub ekstremalnie nasilony brak śmiałości.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.
wersja angielska
COTON DE TULÉAR
POCHODZENIE: Madagaskar.
PATRONAT: Francja.
DATA PUBLIKACJI OBOWIĄZUJĄCEGO WZORCA: 25.11.1999.
KLASYFIKACJA: Psy do towarzystwa.
KLASYFIKACJA F.C.I. : Grupa 9 Psy ozdobne i do towarzystwa. Sekcja 1.2 Coton de Tuléar. Nie podlegają próbom pracy.
ZARYS HISTORII RASY: Znany we Francji na długo przed oficjalnym pojawieniem się w 1970 roku, przybysz z Madagaskaru szybko wywalczył sobie tam istotne miejsce wśród ras psów do towarzystwa. Obecnie znany jest na całym świecie.
WRAŻENIE OGÓLNE: Mały, długowłosy pies do towarzystwa, z białą, przypominającą bawełnę szatą, okrągłymi, ciemnymi oczami, o wesołym, inteligentnym wyrazie.
ISTOTNE PROPORCJE : • Stosunek wysokości w kłębie do długości tułowia wynosi 2:3. • Stosunek długości głowy do długości tułowia wynosi 2:5. • Stosunek długości czaszki do długości kufy wynosi 9:5.
USPOSOBIENIE/TEMPERAMENT: Radosny, stanowczy, bardzo towarzyski – zarówno wobec ludzi, jak i innych psów. Doskonale przystosowuje się do każdego trybu życia. Temperament Coton de Tuléar jest jedną z najważniejszych cech rasy.
GŁOWA: Krótka; widziana z góry – trójkątna.
OKOLICA MÓZGOCZASZKI: Czaszka: Widziana z przodu – nieznacznie zaokrąglona; raczej szeroka w stosunku do długości. Słabo rozwinięte łuki brwiowe. Słabo zaznaczona bruzda czołowa. Guz potyliczny i wyrostek grzebieniasty nieznacznie wyczuwalny. Dobrze rozwinięte łuki jarzmowe. Stop: Słabo zaznaczony.
OKOLICA TWARZOCZASZKI:
Nos: Stanowi przedłużenie grzbietu kufy; czarny, choć dopuszczalny jest także brązowy. Szeroko rozwarte nozdrza.
Kufa: Prosta. Wargi: Delikatne, zwarte, tego samego koloru, co nos.
Szczęka i żuchwa oraz zęby: Równe zęby.
Zgryz nożycowy, cęgowy lub ciasny przodozgryz, z zachowanym kontaktem zębów górnych i dolnych. Brak P1 nie obniża oceny; M3 nie są brane pod uwagę.
Policzki: Płaskie. Oczy: Raczej okrągłe, ciemne, żywe, szeroko rozstawione. Obramowanie powiek dobrze pigmentowane, czarne lub brązowe – w zależności od koloru nosa.
Uszy: Wiszące, trójkątne, osadzone wysoko na czaszce, delikatne na końcach. Noszone przylegle do policzków; sięgające do rozcięcia pyska. Okryte włosem czysto białym lub z lekkim odcieniem koloru jasnoszarego (połączenie białych i czarnych włosów, dające wrażenie jasnoszarego koloru) lub też włosem z łatami (mieszanina białych i płowych włosów, dająca efekt żółtych łat).
SZYJA: Dobrze umięśniona, nieco łukowata. Dobrze osadzona w barkach. Stosunek szyi do tułowia wynosi 1:5. Szyja kształtna, pozbawiona podgardla.
TUŁÓW: Linia grzbietu bardzo nieznacznie wypukła. Pies powinien być dłuższy, niż wyższy.
Kłąb: tylko nieznacznie wyrażony.
Grzbiet i lędźwie: Silny grzbiet; górna linia bardzo nieznacznie łukowata. Lędźwie dobrze umięśnione.
Zad: Ukośny, krótki i umięśniony.
Klatka piersiowa: Dobrze rozwinięta, schodząca do poziomu łokci, długa. Żebra dobrze wysklepione.
Brzuch: podciągnięty, ale nieprzesadnie.
OGON: Osadzony nisko, w linii kręgosłupa. • W spoczynku noszony poniżej stawu skokowego; koniec uniesiony. • W ruchu: „radośnie” wywinięty nad grzbietem, skierowany w stronę karku, kłębu, grzbietu lub lędźwi. U psów z bujnym owłosieniem, koniec ogona może spoczywać na odcinku grzbietowo-lędźwiowym.
KOŃCZYNY KOŃCZYNY PRZEDNIE:
Przednie łapy ustawione pionowo.
Łopatka i ramię: Ukośna, umięśniona łopatka. Kąt między łopatką a ramieniem: ok. 120°. Długość ramienia odpowiada w przybliżeniu długości łopatki.
Przedramię: Przedramiona pionowe i równoległe, dobrze umięśnione, o mocnym kośćcu. Długość przedramienia odpowiada w przybliżeniu długości ramienia.
Nadgarstek (staw nadgarstkowy): Stanowi kontynuację linii przedramienia.
Śródręcze: Mocne; widziane z profilu – nieznacznie ugięte.
Przednie łapy: Małe, okrągłe; palce zwarte; dobrze uformowane; pigmentowane opuszki.
KOŃCZYNY TYLNE:
Tylne łapy ustawione pionowo. Choć ostrogi (dodatkowe palce) nie są pożądane, ich obecność nie powoduje obniżenia oceny.
Uda: Dobrze umięśnione; kąt między biodrem a udem wynosi ok. 80°.
Podudzie: Ustawione ukośnie; z kością udową tworzy kąt ok. 120°.
Staw skokowy: Suchy, dobrze zaznaczony; tworzy kąt ok. 160°.
Śródstopie: Ustawione pionowo.
Tylne łapy: Podobne, jak przednie.
CHÓD/RUCH:
Swobodny i płynny, nie przesadnie przestrzenny. W ruchu górna linia pozostaje bez zmian. Bez śladu nierytmicznego chodu.
SKÓRA: Delikatna, ściśle przylegająca na całym ciele; zwykle różowa, może być pigmentowana.
SZATA WŁOS: To ważny cecha rasy; pochodzi od niej jej nazwa. Bardzo delikatny i miękki włos, o strukturze bawełny; nie może być twardy ani szorstki. Gęsty, obfity; może być bardzo nieznacznie falisty.
MAŚĆ: Biel stanowi maść podstawową. Na uszach dopuszcza się kilka nieznacznych pasemek koloru jasnoszarego (połączenie białych i czarnych włosów) lub rudo- przesianych (połączenie białych i płowych włosów). Na innych częściach ciała tego typu znaczenia mogą być tolerowane, o ile nie zmieniają wrażenia dominującej bieli szaty; nie są one jednak pożądane.
WYSOKOŚĆ I CIĘŻAR CIAŁA:
Wysokość w kłębie: Psy: 26-28 cm, z tolerancją do 2 cm powyżej i 1 cm poniżej. Suki: 23-25 cm, z tolerancją do 2 cm powyżej i 1 cm poniżej.
Waga: Psy: Od 4 do – maksymalnie – 6 kg. Suki: Od 3,5 do – maksymalnie – 5 kg.
WADY: Wszelkie odstępstwa od wyżej wymienionych cech należy uznać za wady, których ocena powinna być proporcjonalna względem ich stopnia i zasięgu.
POWAŻNE WADY:
• Czaszka: płaska lub zbyt wypukła i wąska.
• Kufa: dysproporcja pomiędzy czaszką a kufą.
• Oczy: jasne, zbyt migdałowate w kształcie; entropium, ektropium, wyłupiaste oczy.
• Uszy: zbyt krótkie, o niewystarczającej długości włosa; uszy złożone do tyłu (tzw. różyczkowe ucho).
• Szyja: zbyt krótka, zbyt krępa w części barkowej, zbyt smukła.
• Grzbiet: przesadnie wysklepiony, siodłowaty.
• Zad: poziomy, wąski.
• Łopatka: stroma.
• Kończyny: ustawione do wewnątrz lub na zewnątrz; łokcie na zewnątrz; śródstopia rozstawione szeroko lub zbyt blisko; strome kątowanie.
• Szata: zbyt krótka, zbyt falista, kędzierzawa.
• Pigment: częściowy brak pigmentacji lub zbyt jasna pigmentacja powiek i warg; źle wybarwiony nos, z niedopigmentowanymi plamami.
WADY DYSKWALIFIKUJĄCE:
• Agresja lub nadmierny brak śmiałości. Wrażenie ogólne:
• Słabo wyrażony typ (niewystarczająco odpowiadający charakterowi rasy, tzn. zwierzę niewystarczająco przypomina pozostałych przedstawicieli tej rasy).
• Wysokość i ciężar ciała nie spełniające wymogów standardu. Wady dotyczące szczegółów:
• Pysk: wypukły grzbiet nosa.
• Oczy: wyłupiaste, z oznakami karłowatości: zbyt jasne, zez.
• Uszy: stojące lub półstojące.
• Ogon: Nie sięgający do stawu skokowego; osadzony wysoko, zakręcony (tworzący ścisły pierścień); noszony płasko na grzbiecie lub biodrze; noszony świecowato. Bezogoniastość.
• Szata: nietypowa; wyraźnie skręcona, wełnista, jedwabista.
• Maść: z większymi, kolorowymi znaczeniami lub jakimikolwiek znaczeniami koloru zdecydowanie czarnego.
• Pigment: całkowity brak pigmentacji powiek, nosa lub warg.
Anomalia:
Tyłozgryz lub przodozgryz, wskutek którego siekacze nie stykają się; zbyt duże przestrzenie między siekaczami.
• Brak zębów innych niż P1 lub M3.
• Agresja lub ekstremalnie nasilony brak śmiałości.
Każdy pies, przejawiający fizyczne lub psychiczne nieprawidłowości, powinien zostać zdyskwalifikowany.
Uwaga: Samce powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra, całkowicie opuszczone do moszny.